ابوالبقاء. محب الدین عبدالله بن ابی عبدالله الحسن بن ابی البقاء عبدالله بن حسین عکبری، و کنیت او ابوفضیل ادیب نحوی فقیه و حاسب حنبلی. مولد او بغداد به سال ٥٣٨ ه.ق. او در نحو شاگرد ابن خشاب و یحیی بن نجاح بود. وقتی تدریس مدرسۀ نظامیه را با شرط قبول مذهب شافعی بدو دادند و او سر باززد. وی در کودکی به علت آبله نابینا گشت، گویند کتب را بر او میـخواندند و او مطالب را در ذهن خویش فراهم می آورد و سپس به کاتب املا میکرد و طریقۀ تألیف او بدین گونه بود. وفات او در٦١٦ هم به بغداد بود. او راست : شرح کتاب ایضاح ابوعلی فارسی. شرح دیوان متنبّی معروف به شرح عکبری. شرح لمع ابن جنی. شرح مفصل زمخشری. شرح خطب ابن نباته. کتاب اعراب القرآن موسوم به تفسیرالتبیان. کتاب اعراب الحدیث. کتاب اعراب الحماسة. شرح مقامات حریری.